Ψυχαναλύτρια με 35ετή πείρα: «Οι γονείς δεν βάζουν τα όρια, επειδή δεν αναγνωρίζουν το παιδί τους ως χωριστό υποκείμενο»

Η γονεϊκότητα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αντιθέτως είναι ένα πολύπλοκο θέμα και είναι δύσκολο να χωρέσει σε μία μόνο συζήτηση. Η κα Μερόπη Μιχαλέλη, ψυχαναλύτρια με πολυετή πείρα στην περιγεννητική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία σε δημόσια και ιδιωτικά κέντρα της Ελλάδας, ιδρύτρια και επιστημονικά υπεύθυνη της Κοιτίδας, καταφέρνει μέσα από το βιβλίο της να αναλύσει όλα όσα μπορεί να περνούν από το μυαλό ενός ανθρώπου από τη στιγμή που ξεκινά να σκέφτεται αν θα γίνει γονέας μέχρι τη στιγμή που θα κρατήσει αγκαλιά το παιδί του και την ηλικία που αυτό θα πάει παιδικό σταθμό.

Το βιβλίο με τίτλο «Διαδρομές Γονεϊκότητας: Πώς γινόμαστε ή δεν γινόμαστε γονείς», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, προσεγγίζει το ζήτημα της γονεϊκότητας μέσα σε μόλις 200 σελίδες, από το πρίσμα της ψυχολογίας των γονέων.

Η κα Μερόπη Μιχαλέλη απευθύνεται όχι μόνο σε ανθρώπους που είναι ή θέλουν να γίνουν γονείς, αλλά και σε εκείνους που αποφάσισαν πως δεν θέλουν να αποκτήσουν παιδιά καθώς και σε ειδικούς του ιατρικού χώρου γύρω από τη γονεϊκότητα και την εγκυμοσύνη.

Η απαρχή για το βιβλίο «Διαδρομές Γονεϊκότητας: Πώς γινόμαστε ή δεν γινόμαστε γονείς»

«Το βιβλίο είναι καρπός μιας εμπειρίας που διαρκεί περισσότερα από 35 χρόνια και αφορά κυρίως την παρέμβαση στην κοινότητα, την εκπαίδευση των επαγγελματιών που πλαισιώνουν την εγκυμοσύνη και τα πρώτα χρόνια της ζωής και τις κλινικές δράσεις που έχουν υλοποιηθεί και υλοποιούνται σε δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια καθώς και σε χώρους υποδοχής και φροντίδας γονέων και βρεφών.

Είναι το έργο μιας ζωής. Έχει βασιστεί στην εκπαιδευτική και κλινική μου εμπειρία και των συνεργατών μου, ανταποκρινόμενοι στα αιτήματα τους. Πρόκειται για μια εξερεύνηση των διαφορετικών μονοπατιών που περιηγούνται τα άτομα και τα ζευγάρια, καθώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα της γονεϊκότητας. Εμβαθύνει στους κοινωνικούς, ψυχολογικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που επηρεάζουν αυτή την απόφαση, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ένας μοναδικός “σωστός” τρόπος προσέγγισης της γονεϊκότητας ούτε μια καθολική εμπειρία της.  Οι ιστορίες, μάλιστα, που αναφέρονται στο βιβλίο είναι όλες αληθινές. Δεν διαχωρίζω και δεν ξεχνάω καμία. Οι άνθρωποι με τους οποίους εργάζομαι μού είναι σημαντικοί,τους θυμάμαι όλους, ακόμη και έπειτα από 20 χρόνια».

Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr