Δέκα συμπεράσματα για τον ανασχηματισμό

Με πολλές εκπλήξεις, οι περισσότερες αρνητικές ολοκληρώθηκε το εγχείρημα του ανασχηματισμού από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αν δεν είχαν προηγηθεί οι ευρωεκλογές, ένας τέτοιος ανασχηματισμός θα ήταν απλά μία διορθωτική κίνηση περιορισμένου βεληνεκούς, με ορισμένες διευθετήσεις για να «κλείσουν τρύπες».

Αλλά με ένα ηχηρό χαστούκι από τις κάλπες, οι αλλαγές μοιάζουν απογοητευτικές και πάντως κατώτερες των προσδοκιών.

 Δέκα συμπεράσματα:

1.  Ο χρόνος και η αιτιολογία του ανασχηματισμού συνδέθηκαν με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αλλά ουσιαστικά μόνο τρεις αλλαγές ανταποκρίνονται σε αυτά τα κριτήρια: Στα υπουργεία Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομικών, με την απομάκρυνση όμως μόνο του υφυπουργού Θεοχάρη, προφανώς για να μην χρεωθεί το κάζο ο Κωστής Χατζηδάκης.
2. Ακόμα και πριν τις ευρωεκλογές ήταν εμφανές ότι η κυβέρνηση χρειαζόταν εκτεταμένες και δομικές αλλαγές. Ο ανασχηματισμός δεν ανταποκρίνεται σε αυτή την εκτίμηση ή προσδοκία. Μοιάζει κίνηση διεκπεραίωσης και των ελάχιστων δυνατών αλλαγών.
3. Έμειναν στην κυβέρνηση υπουργοί που θεωρούνται εξαιρετικά αμφίβολων επιδόσεων ή και θεωρούνται καταφανώς αποτυχημένοι. Η Νίκη Κεραμέως είναι ένα παράδειγμα, ο Χρήστος Στυλιανίδης ένα δεύτερο. Επίσης με μέτριο έως αρνητικό βαθμό είναι η αξιολόγηση για τους Χρήστο Σταϊκούρα, Θεόδωρο Σκυλακάκη, Δημήτρη Παπαστεργίου.
4. Με βάση και τα παραπάνω, είναι μάλλον παρακινδυνευμένο να μιλήσει κανείς για αλλαγές στην ακολουθούμενη πολιτική και για διορθωτικές κινήσεις σε κρίσιμα πεδία. Αντιμετωπίζει απλά κάποιες περιπτώσεις εκκωφαντικής ανικανότητας, παρά παρεμβαίνει στην ουσία των κυβερνητικών επιλογών με διάθεση πραγματικών αλλαγών.
5. Δεν έφερε νέα πρόσωπα και ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι η κυβερνητική παράταξη δεν διαθέτει «πάγκο»: επέστρεψαν δοκιμασμένα πρόσωπα (Θεοδωρικάκος, Παναγιωτόπουλος, Τσιάρας), αναβαθμίστηκαν Λιβάνιος, Σπανάκης, αλλά ανανέωση και ανθρώπους εκτός στενής πολιτικής δεν βρέθηκαν αυτή τη φορά. Ακόμα και η πληροφορία για τον Θωμά Βαρβιτσιώτη δεν είχε τελικά συνέχεια.
6. Η προσπάθεια κατευνασμού της κοινοβουλευτικής ομάδας είναι εμφανής, αλλά όχι εκτεταμένη. Αυτή τη φορά όλοι όσοι εισήλθαν στην κυβέρνηση, πλην ενός (του Γιώργου Μυλωνάκη) είναι βουλευτές.
7. Η περιλάλητη στροφή προς τα δεξιά είναι μάλλον συγκρατημένη, αν και μπήκαν στην κυβέρνηση δύο βουλευτές, που είχαν καταψηφίσει το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών (Καραγκούνης, Γκιουλέκας). Όμως στελέχη όπως ο Θάνος Πλεύρης, ο Άγγελος Συρίγος, ο Δημήτρης Μαρκόπουλος και άλλοι, παρέμειναν εκτός.
8. Ουσιαστικά άνοιγμα προς την σαμαρική ή την καραμανλική πλευρά δεν υπάρχει, παρότι αξιοποιούνται δυο-τρία στελέχη με αναφορά στον Μεσσήνιο πρώην πρωθυπουργό. Ο δε Ευρυπίδης Στυλιανίδης εκ των επιφανών καραμανλικών έμεινε και πάλι εκτός.
9. Γεωγραφικά, ο ανασχηματισμός ενισχύει τη Θεσσαλία, λόγω αγροτικού πληθυσμού και δοκιμασίας από τις πλημμύρες, ενώ δίνει πόντους και στη Μακεδονία με την επιστροφή Παναγιωτόπουλου και την ένταξη στο σχήμα του Κώστα Γκιουλέκα. Αποδυναμώνεται όμως η Κρήτη, ενώ δεν κέρδισε κάτι η Πελοπόννησος, που θεωρήθηκαν εκ των αδύναμων κρίκων στον εκλογικό χάρτη της ΝΔ.
10. Αλλάζει η σύνθεση του επιτελείου στο Μαξίμου με την προσθήκη του Γιώργου Μυλωνάκη, χωρίς όμως να απομακρύνεται κάποιος εκ των μέχρι χθες συνεργατών του πρωθυπουργού. Επιχειρείται κατά τα φαινόμενα να υπάρξει «δεξιό αντίβαρο» στον Άκη Σκέρτσο και όσους προέρχονται από τα κεντροαριστερά.

.topontiki