Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ κατά 4,2 ποσοστιαίες μονάδες αλλά και επτακομματική Βουλή αναδεικνύει η έρευνα της RASS για το iefiemrida.gr που διεξήχθη 19 και 20 Ιανουαρίου 2014, σε δείγμα 1.003 εκλογέων από ολόκληρη τη χώρα.

Από τα δεδομένα της έρευνας προκύπτει πως η πολιτική συγκυρία είναι ευνοϊκή για το ΣΥΡΙΖΑ που συγκεντρώνει ποσοστό 31,2% σε σχέση με τη ΝΔ με 27,0%. Το ποσοστό αυτό του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίνει αυτοδυναμία.

Εκτός βουλής ο Γιώργος Παπανδρέου

Οι πολίτες αναδεικνύουν ως τρίτο κόμμα το Ποτάμι (6,3%), ενώ τόσο το ΚΚΕ (5,5%), η Χρυσή Αυγή (4,5%), το ΠΑΣΟΚ (4,0%) και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (3,1%) φαίνεται να περνούν το κατώφλι του Κοινοβουλίου. Εκτός μένει το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου (2,2%).

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και το «ψυχολογικό πλεονέκτημα» της παράστασης νίκης αφού σχεδόν 9 στους 10 πολίτες (ποσοστό 86,2%) πιστεύουν ότι στις εκλογές θα κόψει πρώτος το νήμα.

Η κινδυνολογία έχει ενοχλήσει περισσότερο τον κόσμο

Αυτό που έχει ενοχλήσει περισσότερο τους πολίτες στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είναι κυρίως η κινδυνολογία της ΝΔ (35,4%) και λιγότερο οι εύκολες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (24,8%).

Οι πολίτες θέλουν δημοψηφίσματα για τα μεγάλα εθνικά θέματα

Το εκλογικό σώμα φαίνεται να επιθυμεί τη συμμετοχή του στις μεγάλες αποφάσεις της χώρας, επικυρώνοντας ή απορρίπτοντάς τες, σε δημοψηφίσματα (72,7%) και να μην θέλει να αφήσει την τύχη του πια στους εθνοπατέρες (26,2%).

Πρόθεση ψήφου

ΣΥΡΙΖΑ 31,2%

ΝΔ 27%

Ποτάμι 6,3%

ΚΚΕ 5,5%

Χρυσή Αυγή 4,5%

ΠΑΣΟΚ 4%

ΑΝΕΛ 3,1%

ΚΙΝΗΜΑ 2,2%

Αλλο 5,2%

Ακυρο/Λευκό 1,5%

Αδιευκρίνιστη ψήφος 9,5%

Το μήνυμα της έρευνας της RASS μπορεί να ιχνηλατηθεί ως εξής:

Η οικονομική κρίση έχει αλλάξει τα δεδομένα της ζωής μας. Οι Έλληνες εδώ και 6,5 χρόνια συμπιέζονται καθημερινά. Ό,τι είχαν σχεδιάσει διαχρονικά για την καθημερινότητά τους δεν υπάρχει πια.

Τόσο οικονομικά όσο και προσωπικά. Παραδοσιακές αξίες χρόνων είτε αναθεωρούνται είτε τίθενται υπό σκέψη. Με την κρίση η θέση μας στον κόσμο, αλλά και σε θεσμούς ως τώρα δεδομένους έχει μεταβληθεί. Ακόμη και η εθνική μας κυριαρχία έχει πλέον τεθεί υπό συζήτηση. Η εθνική υπερηφάνεια έχει υποχωρήσει και η στάση μας απέναντι σε συγκεκριμένους εταίρους έχει αλλάξει.

Οι κοινωνίες σε εποχές οικονομικής κρίσης ακούν αυτόν που γεννά ελπίδα ακόμη κι αν αυτά που υπόσχεται δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Το πού ακριβώς τελειώνει η κινδυνολογία και αρχίζει ο πραγματικός κίνδυνος δεν τον αφορά, το σύνορο μεταξύ πραγματικού κινδύνου και κινδυνολογίας, θα το δουν στο μέλλον. Όσοι πέφτουν από την κοινωνική και οικονομική κλίμακα κάνουν «στάση» σκέψεων.

Δεν τους αφορά η μέλλουσα προοπτική καθώς οι κυβερνήσεις στην εποχή του Μνημονίου δεν πρόβαλαν ένα πειστικό εθνικό αφήγημα. Αντιθέτως η δημόσια συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από άγνωστους ως επί το πλείστον οικονομικούς όρους: spreads, cds, έξοδος στις αγορές, προληπτική γραμμή στήριξης, αιτήματα ρευστότητας.

Ο μέσος Έλληνας σήμερα νιώθει πως η εντατική παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές, έχει προκαλέσει την συνεχή κυβερνητική υποχώρηση σε επιθυμίες και κελεύσματα  άλλων.

Ο πολίτης σήμερα έχει γίνει πραγματιστής και δεν αναμένει τίποτα από το αύριο. Τον αφορά το τώρα. Γνωρίζει μεν πως με την απομάκρυνση από την κάλπη δεν διορθώνονται ενδεχόμενες λάθος αποφάσεις, αλλά δεν προτίθεται να κάνει επιλογές υπό το κράτος ώριμης σκέψης.

Η οργή οδηγεί τις εξελίξεις

Όλα φαίνεται να τα οδηγεί η οργή. Τα συναισθήματα «οργή – φόβος» όχι μόνον επηρεάζουν τη δημοσκοπική εκλογική πρόθεση των ψηφοφόρων αλλά διαφοροποιούν και τη γενικότερη οπτική τους απέναντι στο ρίσκο και τον κίνδυνο.

Ο κ. Σαμαράς παρ’ όλο που δεν έχει πάψει να αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα για το μέλλον, καθώς αν σκεφτούμε ωριμότερα έχει περισσότερες δυνατότητες και εμπειρία και μπορεί να εξασφαλίσει πιο ομαλή πορεία στη χώρα, αν βρεθεί ξανά στο τιμόνι, δεν επιλέγεται.

Οι πολίτες θέλουν σήμερα να τιμωρήσουν, απόρροια των όσων βίωσαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Θέλουν να ακούσουν πράγματα που θα ηχούν 4 όμορφα στα αυτιά τους: «κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα». Νιώθουν ότι θα υπάρξει ασυνέπεια λόγων και έργων αλλά στην παρούσα φάση δεν τους απασχολεί, διατηρούν την ψυχραιμία τους όσον αφορά στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η κυβερνητική μεταβολή και δεν ανησυχούν για ανεπιθύμητες εξελίξεις, αφού ήδη ζουν μέσα σε μια ανεπιθύμητη πραγματικότητα.

Θέλουν απλά αλλαγή σελίδας. Θέλουν να δουν αν η δεύτερη πράξη, μπορεί να εξασφαλίσει κάτι καλύτερο.

Πολιτικά κυρίαρχος ο Αλέξης Τσίπρας

Ο κ. Τσίπρας, με μάλλον θετικές κοινωνικές προϋποθέσεις στην πολιτική εμπιστοσύνη και με κοινωνική «προίκα» την εμπιστοσύνη του εκλογικού κοινού στη διαχείριση του μέλλοντός τους και της διαπραγμάτευσης του χρέους, χωρίς να εμπνέει και να εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, αφού η προσδοκία από την υλοποίηση των υποσχέσεων είναι χαμηλή, διατηρεί την πολιτική κυριαρχία.

efimerida